حمام نوغه یکی از آثارتاریخی شهر بادرود نطنز می باشد، که قدمت این حمام به دوره صفوی باز می گردد و با روش معماری زیبا و منحصر به فرد در ۴۰۰ سال پیش بنا شده است. لفظ نوغه در گویش بادرودی که ریشه در پارسی پهلوی –اشکانی دارد به معنای نو می باشد چون این حمام در نزدیکی حمام کهنه ساخته شده به آن حمام نوغه می گویند.
حمام نوغه از آثار ارزشمند و تاریخی دوران صفویه است و سبک ساختمان حمام مانند حمام گنجعلیخان کرمان در مقیاس کوچکتر می باشد. این حمام مانند تمام حمامهای قدیمی ایران دارای رختکن یا سربینه، خزینه، حمام و فضای بزرگی است که با حوضچههای کوچک به هم متصل شده اند. سطح حمام، شش متر پایینتر از سطح معبر عمومی و چاه آب است که به وسیله دلو و طناب آب حمام را تأمین میکرده است.
گرمای حمام نوغه توسط نوعی هیزم به نام «کاوندول» تامین میشد. تمام قسمتهای حمام از قبیل رختکن و فضاهای داخلی از طریق راه آبهایی به جنس سفال و توسط حوضچههای کوچک با هم در ارتباطند که این سیستم باعث دسترسی به آب گرم در تمام فضاهای حمام بوده و از طرفی عبور آب گرم از این مسیرها باعث گرم شدن قسمت کف حمام میشده است.
در سال 1391 پس از مرمت و بازسازی حمام نوغه توسط میراث فرهنگی و شهرداری بادرود، به موزه مردم شناسی تبدیل شد. موزه مردم شناسی بادرود مجهز به ده ویترین است، صحنههایی از شیوه تولید کشاورزی سنتی و ابزارهای آنها شامل پیکرههایی از کشاورزان در حال شخم زدن به نمایش درآمده است. همچنین در این موزه مجموعهای از اشیای قدیمی و شیوههای زندگی بومی گذشتگان به نمایش گذاشته شده است تا گردشگران بیشتر با آداب و رسوم مردم آشنا شوند.