در مسیر اصفهان به نطنز در روستایی تاریخی (چهارده کیلومتری شهر نطنز) با مردمان دوست دار اهل بیت علیهم السلام به نام ابیازن از توابع شهر گنبدهای فیروزه ای، نطنز، امامزاده ای جلیل القدر به نام شاه سلطان حسین (ع)، آرام گرفته است که بنابر روایات و زیارت نامه های معتبر، ایشان عموی بزرگوار امام زمان (عج) است

امام هادی (ع) چهار فرزند پسر داشتند به نام‌های حسن (ع) ملقب به امام حسن عسگری (ع) که در سامرا به خاک سپرده شده اند و محمد (ع) که به سید محمد معروف می‌باشند و جعفر که به جعفر کذاب معروف می‌باشد که خود را به کذب امام معرفی کرده بود و حسین (ع) که به شاه سلطان حسین (ع) معروف می باشند.

در روایات و همچنین بر اساس زیارت نامه ای که در آستان مقدس نصب شده، آمده است که فرزند امام علی النقی (ع) همانند سایر اقوام و خویشان خود به قصد زیارت امام رضا (ع) در مشهد به اتفاق جمعی از سادات جلیل القدر به روستای ابیازن نطنز آمدند و در هر شهر و دیاری لشکریان دشمن آنان را تعقیب می کردند. ایشان در نزدیکی قلعه کیوان که دو فرسنگ با ابیازن فاصله داشت از سوی لشکر دشمن مورد حمله قرار گرفتند و استخوان‌های ایشان را شکسته و به شهادت رسیدند.

بنابر رسم سالیان دور در ایام نوروز، جشن های ولادت امام زمان (عج)، تاسوعا و عاشورا در محرم و به ویژه ۲۸ صفر که سال روز رحلت نبی مکرم اسلام و امام حسن مجتبی (ع) است این امامزاده پذیرای خیل مشتاقان و ارادتمندان به اهل بیت (ع) به ویژه از نطنز، تهران، اصفهان، کاشان و بیشتر نقاط کشور است که با پای پیاده، سینه زنان و زنجیر زنان به سمت آستان این حضرت راهی می شوند

معماری بنا

قدمت بنای امامزاده سلطان حسین ابیازن، به عصر صفوی برمی‌گردد. این بنا دارای گنبدی دوپوش و فیروزه‌ای رنگ است که از کف ۲۰ متر ارتفاع دارد. مساحت صحن امامزاده و زیارتگاه ۷۰۰ متر مربع می باشد. در ضلع شمالی صحن زیارتگاه، جهت رفاه حال زائرین، ۱۲ باب زائرسرا ساخته شده است. همچنین در ضلع غربی صحن زیارتگاه مسجد و شبستانی به مساحت ۶۰۰ متر مربع احداث شده است. در داخل حرم ضریحی فلزی از جنس آهن در ابعاد ۲×۲ متر روی سنگ مزار امامزاده قرار گرفته است. دیوارهای حرم تا سقف نقاشی شده که قدمت آن به دوران صفویه می رسد و در دوران قاجار مرمت و بازسازی و تکمیل گردیده است.